zondag 16 februari 2014

Recensent aan het woord


De winner wint van de loser
                       The Max Pam Globe

 Marte Jacobs, de nieuwe roman van Tim Krabbé, heeft alle kenmerken van een echte Krabbé. De hoofdpersoon is een man alleen, die geconfronteerd wordt met een liefde uit zijn jeugd. Die liefde is destijds op niets uitgelopen, maar door een gebeurtenis in het heden komt de obsessie van toen in al haar hevigheid weer boven. En dan is er natuurlijk de twist aan het eind, waarin alles zich ontvouwt, nadat wij pagina’s lang in spanning zijn gehouden. Maar bovenal is er die specifieke stijl die een Krabbé tot een Krabbé maakt. Eenvoudig van taal, ogenschijnlijk ongelaagd, maar geschreven in de bedoeling om onbewust bij de lezer emoties teweeg te brengen.”

Uit: PAM, M. (2007). De winner wint van de loser. Internet. Geraadpleegd op 9 februari 2014 via http://www.maxpam.nl/2007/10/de-winner-wint-van-de-loser/.

 

Benen die mooi konden worden
                 Peters Arjan, De Volkskrant

Zo bezien is Marte Jacobs niet alleen een gethematiseerde frustratie van de schrijver Krabbé, maar een afrekening met álle schrijverij, die de ware wonderen en tragiek alleen maar ijdel kan omcirkelen.

Knap gedaan weer, en ook een tikje pijnlijk, vooral voor de morsdode aanleiding van dit alles, de muze van een evergreen, het Girafje, het Meisje, met die benen die voor altijd onvolgroeid blijven, verstard in de belofte.

Uit: ARJAN, P. (2007). Benen die mooi konden worden. Internet. Geraadpleegd op 9 februari 2014 via http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/73082/Marte-Jacobs.html.


Tim Krabbé does it again
                 Bas Belleman, Trouw

 Misschien laat Krabbé de deur iets te eenvoudig in het slot vallen. Er blijft nog genoeg reden tot twijfel. Emile heeft bijvoorbeeld twee gedichten voor Marte geschreven. Het eerste is klassiek geworden, maar het tweede was niet best. Waarom is dat tweede gedicht niet gelukt? En wat heeft dat met Marte’s dood te maken?

Maar zo’n vraag kán alleen bij je opkomen als het personage levensecht is geschilderd, als je hem bij wijze van spreken de hand hebt mogen schudden. Dat heeft Krabbé mooi voor elkaar gekregen.

Uit: BELLEMAN, B. (2007). Tim Krabbé does it again. Internet. Geraadpleegd op 9 februari via http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/1659366/ 2007/10/20/Tim-Krabbe-does-it-again.dhtml.







Metaproza
     Jozien Sas  (eigen waardering)
 
Dit zijn een paar fragmenten genomen uit enkele recensies. De recensenten verkondigen een positieve mening over het boek ‘Marte Jacobs’. Persoonlijk was ik ook laaiend enthousiast over dit boek. Ik had het uitgekozen voor twee redenen. Ten eerste was ik al bekend met de schrijver Tim Krabbé door ‘Het Gouden Ei’ en ten tweede was het een relatief dun boek. Ik begon te lezen met niet al te hoge verwachtingen.
 
In het begin moest ik me worstelen doorheen het verhaal. Dat lag niet aan het taalgebruik, dat tevens alledaags en eenvoudig was, maar door de sprongen doorheen de tijd. Emile is immers aan het begin 60 jaar oud. Dit is ook zijn leeftijd op het einde. Daartussen wordt er teruggeblikt naar zijn ‘wilde’ jaren. Eenmaal wanneer het verhaal op gang was (ongeveer wanneer het leven van Emile als puber werd beschreven), was ik verdiept in mijn eigen leeswereld. De onbereikbare liefde omwille van het leeftijdsverschil intrigeerde me. Ik wou als lezer dat Emile en Marte een koppel zouden worden, maar het lot besliste anders. In het begin kreeg de lezer immers de informatie dat hun relatie tragisch zou eindigen met een zelfmoord. Tim Krabbé wist ondanks die ‘spoiler’ wel de spanning hoog te houden. Zo wordt de lezer bijvoorbeeld nog niet op de hoogte gebracht van de reden van de zelfmoord waartoe het hele verhaal de lezer leidt. In de weg naar de verrassende twist krijgt de lezer nog heel wat (suggestieve) informatie die uiteindelijk als puzzelstukjes in elkaar zullen vallen. Een ander element waarmee de spanning te snijden is, is het gedicht ‘Pasgeboren Girafje’ dat zeer veel lof kent, maar nooit aan de lezer getoond wordt. Als lezer was ik enkel op de hoogte van wat het gedicht inhield en dat het erg in de smaak viel, maar zelf kreeg ik het gedicht nooit te lezen. (zie bericht ‘Pasgeboren Girafje’)
 
Doordat het verhaal en de personages niet ver weg van mijn bed stonden, kon ik me bovendien werkelijk inleven. De beschrijving van de personages door Tim Krabbé levert natuurlijk ook een grote bijdrage aan dat inlevingsvermogen.
 
Daarnaast vond ik het mooi hoe Tim Krabbé een fenomeen uit de oudheid, namelijk de ‘Muze’, toepaste in zijn hedendaags boek. Ook de tragische ondertoon dat deze liefde geen ‘happy-end’ kent, charmeerde me, hoewel het ook erg cliché kan aandoen.
 
Tot slot was er nog een ander element dat ik merkwaardig vond. In poëzie kom ik het vaker tegen, maar in romans was ik het nog niet tegengekomen: een boek over een auteur, over een dichter en zelfs soms over een boek. Analoog met metapoëzie zou men kunnen spreken over ‘metaproza’.
 
De spanning is te snijden doorheen het leesproces, in de positieve zin. Het boek leest als een trein door die spanning, maar ook door het inlevingsvermogen, het intrigerende thema en andere elementen. Kortom, ‘Marte Jacobs’ van Tim Krabbé is een echte aanrader.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten